Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του κ Παναγιώτη Φράγκου «Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ» από τις εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος» στην Κλειτορία.
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του κ Παναγιώτη Φράγκου «Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ» από τις εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος» στην Κλειτορία το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024, στην αίθουσα εκδηλώσεων, στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Κλειτορίας (Μαθητική Εστία) και συνδιοργανώθηκε από την Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», το «Γενικό Λύκειο Κλειτορίας», το ΚΕΠΕΑ Κλειτορίας – Ακράτας και τις εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος».
To εξαιρετικό αυτό βιβλίο, του συμπατριώτη μας Παναγιώτη Φράγκου από το Λειβάρτζι,, καθήλωσε το κοινό στην παρουσίαση του. Το βιβλίο είναι μία αληθινή ιστορία που ξεκινάει από την περίοδο του Μεσοπολέμου, με κεντρική ηρωίδα μία γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα, το Λεμονιώ, από την Ικαρία, πρόσφυγας σαν δουλικό στην Αθήνα.
Την εκδήλωση συντόνισε η κα. Βασιλική Παπουτσή, Διευθύντρια του Γενικού Λυκείου Κλειτορίας, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κλειτορίας.
Μίλησαν για το βιβλίο και για τα διαχρονικά του μηνύματα, οι:
- κα Πολυξένη Κουραντίδη, εικαστικός – λογοτέχνης
- κα Μαρία Μπαλφούσια, φιλόλογος,
- κα Ολυμπία Μπαρμακέλη, ψυχολόγος – λογοθεραπεύτρια, με καταγωγή από την Ικαρία και ο σύζυγό της κος Χουσεΐν Αλνταμπάκ, Κούρδος πρόσφυγας.
- κος Σπύρος Παπαϊωάννου, εκδότης του βιβλίου (εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος»),
- κα Παπουτσή Βασιλική, Μαθηματικός η οποία είχε και το συντονισμό της συζήτησης
- Μαθητές/τριες του Λυκείου Κλειτορίας οι οποίοι αναφέρθηκαν, στα ανθρωπιστικά μηνύματα του βιβλίου και στο πόσο επίκαιρα είναι, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που η περιοχή μας θυμάται τη μαύρη επέτειο του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων και την πυρπόληση της Κλειτορίας και φυσικά
- ο συγγραφέας κος Παναγιώτης Φράγκος.
Παρευρέθηκαν και απεύθυναν χαιρετισμό, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ευθύμιος Τζόβολος, ο Αντιδήμαρχος Κλειτορίας κ. Σωτήρης Δουκλιάς, ο Εκπρόσωπος της Τ. Κ. Κλειτορίας κ. Δημήτρης Μεντζέλος , ο πάτερ Θεόδωρος Γεωργακόπουλος, ο πάτερ Γεώργιος , ο τέως Κοινοτάρχης κ. Βας. Ντέντες και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ» κ. Σωκράτης Μούσιος, η Πρόεδρος του Συλλόγου Κλειτορίων Αττικής ο Άγιος Δημήτριος, κα Βελωνά Σπυριδούλα, ο κ. Καμπέρος Χρήστος, τέως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων“Ο Αρχαίος Κλείτωρ” , η Πρόεδρος του Συλλόγου Κέρτεζης, κα Χασαποπούλου Γεωργία κ.α.
Παρευρέθηκαν αρκετοί εκπρόσωποι Τ.Κ. και μέλη Πολιτιστικών Συλλόγων της περιοχής και πλήθος κόσμου.
Εντυπωσιακή ήταν η προσέλευση νέων ανθρώπων, φοιτητών και μαθητών όλων των βαθμίδων των σχολικών μονάδων της Κλειτορίας.
Ιδιαίτερη αίσθηση και θετικά σχόλια προκάλεσε το ενδιαφέρον ομάδας μαθητών/τριών (Λυκοθανάση Γεωργία, Λυκοθανάσης Ιωάννης, Μηλιτσόπουλος Κωνσταντίνος, Παπαγιαννακοπούλου Χριστίνα, Καραχάλιου Αικατερίνη) του Λυκείου, η οποία μελέτησε το βιβλίο με τη βοήθεια της φιλολόγου κας Καραχρήστου και της Διευθύντριας κας Παπουτσή και παρουσίασε την άποψη της στο κοινό. Ιδιαίτερη έκπληξη και συγκίνηση προκάλεσε το ποίημα της μαθήτριας Αριάδνης Ανδρουτσοπούλου, της Γ΄ Λυκείου, το οποίο εμπνεύστηκε από την ηρωίδα του βιβλίου, το Λεμονιώ, γεγονός που προκάλεσε και τη συγκίνηση στον κο Φράγκο:
Εμπνευσμένο από το «Λεμονιώ», από τη φράση προς το σύζυγό της:
«Σε ακολουθώ, όπου θαρρείς. Μια νέα ζωή, πάρε τα χαλινάρια μα μη με ζέψεις» :
Αχ! να ’ξέρες πως σ΄ αγαπώ,
πως ρίζωσα μες στην αγκαλιά σου,
Εσύ που έγινες φουρτούνα και σταθμός μου,
που στην ανάσα σου μυρίζει η δύστυχη πατρίδα.
Εσύ που μου θυμίζεις,
πώς το τέλος δεν είναι μακριά,
στέκεται έξω από την πόρτα,
περιμένει·
και εμείς αδύνατον να ξεφύγουμε,
ξεδιπλωνόμαστε στο κρεβάτι.
εμείς, τα πάθη και οι αδάμαστε λαχτάρες μας,
που σαν θεριά έρχονται και μας κατασπαράζουν.
Εσύ και εγώ,
το ξέρουμε καλά:
η ελπίδα είναι ο χειρότερος θάνατος.
Έτσι, τα νεκρά κουφάρια μας
φονευμένα από λιμάνια φιλοδοξίας,
κούμπωσαν το ένα στο άλλο.
Είμαι νεκρή·
σε περίμενα ακόμα και δίχως ψυχή
Μόνο εσένα,
Μόνο με εσένα μπορώ δειλά να ελπίζω·
και αυτό κάτω από το πάπλωμα,
εκεί που ζεσταίνουν τα χνώτα μας,
εκεί που είναι σπίτι.
Επειδή εσύ είσαι,
ότι μου ’μείνε,
και με εσένα μπορώ να υπάρχω
αν μπορείς να κάνεις την καρδιά σου
να χτυπήσει ξανά
εγώ θα σε ακολουθήσω.
Θα χρησιμοποιήσω κάθε στάλα αίμα,
που μου έχει απομείνει·
για να σου φτιάξω σπίτι,
να σου δώσω νερό να πιείς.
Μόνο,
μάτια μου,
μία χάρη σου ζητώ,
σε ξορκίζω,
μη με δεσμεύσεις,
τον έρωτά μου μην τον παίρνεις δεδομένο,
γιατί μέσα από τις στάχτες γεννήθηκε
και σαν στάχτη,
μονομιάς,
μπορεί να τον πάρει ο αέρας.
Κλειτορία 07/12/2024
Αριάδνη Ανδρουτσοπούλου
Ο συγγραφέας του βιβλίου Παναγιώτης Φράγκος: Μάζεψα σκόρπιες λέξεις ακούγοντας για αυτό το λογοτεχνικό, ιστορικό, ρεαλιστικό μυθιστόρημα…και άρχισα να το διαβάζω: είπαν ότι ιστορεί τον ανθρώπινο πόνο με ρεαλιστικά γεγονότα.. προσφυγιά…καταστροφή…2ος παγκόσμιος…φτωχές ψυχές….ψυχοκόρες.
Με περιπέτειες… ματωμένης πατρίδας που αν και τα δαχτυλίδια έπεσαν τα δάχτυλα έμειναν ίδια.
Γιατί στη ζωή αξίζει το πνεύμα και τα χέρια ….Υποκλίνομαι!!
ο κ. Σπύρος Παπαϊωάννου, εκδότης: Να δούμε κύριε Φράγκο κι άλλα έργα σας, με την τόσο υπέροχη γραφή σας !
Ευχαριστώ θερμά που μου εμπιστευθήκατε, την επιμέλεια του βιβλίου σας !
Μια υπέροχη βραδιά σε μια αίθουσα κατάμεστη, από υπέροχους ανθρώπους !
Η συγκίνηση, μεγάλη !
Να είναι καλοπόρευτο το βιβλίο σας !
Να αγαπηθεί από τον κόσμο! Να διαβαστεί !
Η παρουσίαση του βιβλίου στο οπισθόφυλλο
Μεσοπόλεμος. Το Λεμονιώ, από την Ικαρία, πρόσφυγας σαν δουλικό στην Αθήνα. Είναι δεκατεσσάρων; Δεν είναι; Πόλεμος του ’40. Κατοχή. Άνεργη. Καταφυγή της η επιστροφή στον Κόκκινο Βράχο. Μια οργάνωση αντιμεταξική, σπάργανο του ΕΑΜ, τη βοηθά με τα καΐκια της. Πείνα, κατακτητές, δωσίλογοι, νέα προσφυγιά στη Μέση Ανατολή. Έρμαιο των γεγονότων της ώσπου να βρει κάποιον να κάνει την τύχη της. Το όνομα αυτού Σταύρος, από την Πέραμο. Πρόσφυγας, το 1919 στην Κωνσταντινούπολη, στην Καβάλα, στα Ιεροσόλυμα, στα παιχνίδια των Άγγλων. Ποιος είναι, πού πηγαίνει και γιατί; Ακόμη και στον γάμο του με το Λεμονιώ στη Χάιφα… Πρόσφυγας ή κουρασμένος; Στη Βηρυτό και στη Δραπετσώνα. Αθώος ή αμαρτωλός; “Εκείνο που δεν της άρεσε ήταν ο περίβολος της εκκλησιάς.
Ήταν στριμωγμένη η εκκλησιά σε κάτι χαμόσπιτα, πριν το κέντρο της Χάιφα. Δεν τη σκότιζε μα δεν της άρεσε. Είχε αφήσει τις γυναίκες να τη στολίσουν όπως θέλανε. Άκουγε τα λόγια τους και τα υπονοούμενά τους, μα τι να πει… Τ’ ακούει αυτά η νύφη, μα τα ακούει μαζί με βιολιά και ζουρνάδες, έξω από το παραθύρι της σαν ντύνεται. Έτσι τα έφερε η ζωή. Έτσι ας γινόταν… Τι ήθελε και τι δεν ήθελε, τα ‘χε αφημένα από παιδούλα, όταν στάλθηκε μονάχη, δουλικό, για την Αθήνα. Ας μην κοροϊδευόταν, από τότε είχε αρχίσει η προσφυγιά της. Κατοπινά, το ’41, άντε πίσω στην Ικαρία, σπρωγμένη από την πείνα. Κι από ‘κεί με μια χρυσή στον βαρκάρη, ξεβράζεται στην Τουρκία. Μ’ ένα μαύρο κι άραχλο τρένο στην Παλαιστίνη. Μα δεν τη μέλει, έτσι και γενείς πρόσφυγας, μαζί με τ’ άλλα χάνεις και την ψυχή σου. Τώρα ένας γάμος, ένας παράδεισος, λιγάκι άβολος, της ξανοιγόταν. Τι θα έκαμε; Θα τον έφερνε βόλτα. Ποιος είπε πως στον Παράδεισο φτεροκοπούν άγγελοι; Δυστυχισμένοι, έλεος ζητούντες, σούρνονται…. Και πώς το είπε του Σταύρου: “Σε ακολουθώ, όπου θαρρείς. Μια νέα ζωή, πάρε τα χαλινάρια μα μη με ζέψεις”.
Ο Στεναγμός του Ίκαρου / Παναγιώτης Φράγκος /Εκδότης: Μωβ Σκίουρος
Σειρά: Μυθιστόρημα / Χρονολογία Έκδοσης: Μάιος 2024
Αριθμός σελίδων: 460
Επιμέλεια: Σπύρος Παπαϊωάννου, Αγάθη Βαρμάζη
Θέμα: Λογοτεχνία/Ελληνική Πεζογραφία
(Πηγή: “Εκδόσεις Ο Μωβ Σκίουρος”, 2024)
Βιογραφικό:
Ο Παναγιώτης Φράγκος κατάγεται από το Λειβάρτζι, αν και γεννήθηκε στην Καστέλα Πειραιά, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
Σπούδασε δημοσιογραφία- δημόσιες σχέσεις,, νομικές & πολιτικές επιστήμες και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο
Υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη Σάμο.
Εργάστηκε στο υπουργείο οικονομικών σε υψηλές διοικητικές θέσεις και εκπροσώπησε τη χώρα μας σε επιτροπές της ευρωπαϊκής ένωσης του ΟΗΕ κ.α.
Είναι έγγαμος με τη νομικό Πετρούλα Λουκρέζη Φράγκου, πατέρας δύο αγοριών και παππούς 2 εγγονών.
Πρόεδρος του Συλλόγου Λειβαρτζινών Αθήνας πρωτοστάτησε στη δημιουργία του κέντρου λαογραφίας και λειβαρτζινής παράδοσης – λαογραφικό μουσείο καθώς και στη δημιουργία δύο ξενώνων στο Λειβάρτζι.
Την διαμόρφωση της προσωπικότητάς του την αναζητά στην καταγωγή – αγωγή, μόρφωση των γονιών του.
Ο πατέρας του από το Λειβάρτζι. Η οικογένειά του με βαθιές καταβολές, από την αριστοκρατία του Μυστρά- πρόσφυγες στο Λειβάρτζι
Η μητέρα του, από μεγαλοαστική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης, που ήλθε στην Ελλάδα, προ της μικρασιατικής καταστροφής, το 1920.
Οι γονείς προσαρμόστηκαν απόλυτα και ωριμότατα στη ζωή της μεσαίας τάξης, όπως διαμορφώθηκε μετά τον πόλεμο και μετείχαν και οι δύο ενεργότατα στην Εθνική Αντίσταση.
Οφείλει πολλά στις βιβλιοθήκες των γονιών του και στα τρία αδέλφια του, που είχαν μάθει
να μοιράζονται τα πάντα.
